Uitgelicht

Waar ga jij heen? Wat wordt jouw volgende reis?

Je leven is ook een reis. Waar gaat jouw leven naar toe? Welke afslagen kom je tegen? Ga je rechts, ga je links, of ga je rechtdoor? Het zijn keuzes die je moet maken.

Soms maak je de verkeerde keuze, soms de goede. Soms heb je de dingen zelf in de hand, soms zijn er onverwachte gebeurtenissen.

Hoe mijn reis verder gaat, is niet bekend. Niemand kan in de toekomst kijken, dus hoe je reis verder verloopt is natuurlijk nooit duidelijk.

Als ik aan reizen denk, dan denk ik aan mijn mooie vakanties. Ik heb vele mooie plekken van de wereld gezien. De afbeeldingen in de achtergrond zijn landkaarten van de plekken waar ik geweest ben. De landkaart op de auto is van Apeldoorn. Daar is de reis voor mij begonnen en wie weet waar de reis verder naar toe gaat.

Autisme, daar word je mee geboren. Soms wordt het niet meteen duidelijk dat er ook bij jou een (lichte) vorm van autisme aanwezig is. Soms kom je daar pas achter als het te laat is en er een aantal dingen gebeurd zijn die je niet goed hebt kunnen verwerken. Meestal zijn dat grote veranderingen waar je mee te maken krijgt. Als je dan de diagnose autisme hebt gekregen dan maakt dat sommige dingen wel duidelijk. Maar tegelijkertijd geeft het ook een hoop nieuwe vragen. Hoe nu verder, wat houdt het precies in, hoe ga je hiermee om, wat verandert er allemaal nu je dat weet? Moet je veel veranderen? Zijn er nog dingen die ‘normaal’ blijven? Er gaat van alles door je heen.

Met dit werk probeer ik autisme uit te beelden, voor zover dat kan. Twee printplaten, allebei lopen de verbindingen naar dezelfde punten. De werking van de printplaten is dus dezelfde (als deze echt zouden bestaan). Alleen bij de een verloopt het heel gestructureerd en bij de ander verloopt het wat chaotischer.

Iedereen mag voor zichzelf bepalen welke printplaat autisme heeft en welke de ‘normale’ is. Maar het resultaat van de printplaten (de werking) is bij beide hetzelfde. Helaas merk ik dat er toch nog veel negatieve reacties zijn als er over autisme gesproken wordt. In mijn ogen is dat niet terecht. Ik wil met dit werk dan ook laten zien dat dat nergens voor nodig is. Want of je nou wel of geen autisme hebt, iedereen is gelijkwaardig.

Dit werk heb ik gemaakt naar aanleiding van het overlijden van een oom van mij. Hij was aan het wandelen in de bergen en helaas heeft hij tijdens deze wandeling een hartaanval gekregen die hem fataal is geworden.

Voor de nabestaanden is de kleur dan uit het leven verdwenen. Je bent je naaste kwijt en je moet met dit verlies zien om te gaan. Hoe ga je verder zonder kleur in je leven?

Zijn overlijden kwam voor iedereen onverwacht en voor mij persoonlijk in een wat moeilijkere periode. Ik was de kleur in mijn leven ook even kwijt.

In deze afbeelding heb ik twee van mijn analoge foto’s verwerkt. Dat is iets wat ik nooit doe, en wat ik daarom extra mooi vind in dit werk. Omdat ik in die periode ook geen analoge foto’s heb gemaakt, was voor mij ook bij de fotografie de kleur verdwenen.

Het zijn twee foto’s van dezelfde berg. Een foto gemaakt met een kleurenfilm en een foto gemaakt met een zwartwit film waar dus letterlijk de kleur uit verdwenen is. Toen ik de twee analoge foto’s heb gemaakt, had ik het idee dat ik daar een keer wat mee zou kunnen doen. Lange tijd heb ik niets met de foto’s gedaan (ze zijn gemaakt in 2016) en nu in 2021 heb ik ze kunnen gebruiken. Misschien is dat voorbestemd geweest.

Ik heb beide negatieven gescand en in dit digitale werk verwerkt. Ik heb de ruimte verlicht alsof het licht van boven uit de hemel komt. De Engelse uitdrukking voor zo’n mooie lichtval (wolkenstralen of zonneharpen) is God rays. Dat is voor dit werk wel een heel toepasselijke benaming.

Dit schilderij heb ik na "NY" gemaakt. Het onderwerp is anders, maar dit werk heeft ook als thema het leven in de grote stad. Hiervoor heb ik New York gekozen, wat duidelijk te zien is aan het Empire State Building. In 1996 ben ik in New York geweest. Dit was een fantastische ervaring en heeft veel indruk op me gemaakt. Echter, omdat ik zelf in een relatief klein dorp woon, vraag ik me af of je in zo'n grote stad wel ooit tot rust kunt komen.

Ik heb dit geprobeerd uit te beelden door aan de rechterzijde een heel huiselijk sfeertje weer te geven wat rust uitstraalt, ook door het landelijke schilderij op de achtergrond (hierin is een ander werk van mij te herkennen, "Milkshake"). De stoel gaat dan over in het drukke stadsleven met de hoge wolkenkrabbers. De lucht achter de wolkenkrabbers heb ik donker gemaakt met een aantal witte sterren om zo weer te geven dat het nacht is. De meeste steden hebben een druk nachtleven, terwijl er ook heel veel mensen zullen zijn die dan juist willen slapen. Daarom denk ik dat de behoefte aan rust in de stad 's nachts het grootst is. In een stad wordt het echter nooit stil en het is maar de vraag of je die rust ook kunt vinden. De balans tussen leven en rust in de stad is moeilijk te vinden. Het zoeken naar die balans heb ik geprobeerd weer te geven in het schilderij, waarbij de drukke stad licht overhelt naar rechts, naar de huiskamer om de nodige rust te vinden. De juiste balans wordt echter waarschijnlijk nooit gevonden.

Dit ontwerp heb ik gemaakt na een reeks tegenslagen waar ik mee te maken kreeg: ik werd tegengewerkt en dwarsgezeten door mensen die een andere kijk op het leven hebben dan ik. Je kunt duidelijk zien in de wit met zwarte driehoeken dat het veelal mannen in kostuum zijn die meer denken te weten dan een eenvoudige kunstenaar zoals ik. Twee van hen denken in een heel andere richting dan de andere drie.

De conflicten die hierdoor ontstaan, worden uitgebeeld door de golfbeweging van blauw en rood, wat water en vuur voorstelt. Water en vuur tegenover elkaar kan de spanning doen oplopen, maar de witte lijn ertussen geeft aan dat deze nooit zó hoog oploopt dat het echt tot een botsing komt. Deze conflicten kunnen er echter de oorzaak van zijn dat je tegenwerking krijgt in het uitvoeren van je plannen en dit is dan een flinke tegenslag.

Met dit werk probeer ik de dilemma's weer te geven waarmee je te maken krijgt als je keuzes moet maken. Als het schilderij gedraaid wordt, kunnen de pijlen elke richting aanwijzen, hemel of aarde en links of rechts. Welke richting kies je? Welke beweging maak je in je keuzes? Ga je van links naar rechts, of van beneden naar boven (van aarde naar hemel)? De kleuren in het werk geven aan dat er altijd gevaar schuilt in welke keuze je ook maakt.

Als je van links naar rechts gaat kan er van alles gebeuren: je kunt de verkeerde politieke keuze maken, je kunt de verkeerde keuze maken in het verkeer (4 doden per dag alleen in Nederland) en uiteraard kun je de verkeerde keuze maken in je levensweg. Het gebied tussen hemel en aarde is al net zo gevaarlijk. Je kunt bezig zijn met promotie maken en daarbij de verkeerde keuze maken om dit ten koste te laten gaan van anderen. Wie hoog stijgt kan ook hard vallen en dus het omgekeerde bereiken. En natuurlijk symboliseert de pijl naar de hemel ook de dood. Als je in een God gelooft, is dit voor jou de goede richting. Zo niet, dan heb je het eindpunt bereikt.

Dit schilderij heb ik gemaakt nadat een collega van mij overleden was. Toen ik na zijn crematie terugreed naar huis, voelde ik een leegte in mij. Tegelijkertijd besefte ik dat de wereld om mij heen gewoon doorging. Iedereen leefde verder zonder te weten wat er met mijn collega gebeurd was. Zij voelden die leegte niet, althans niet op dat moment. In dit schilderij probeer ik die tegenstelling aan te geven. Een bepaalde gebeurtenis kan een leegte bij je achterlaten, zoals het verlies van een dierbare. Anderen voelen die leegte niet.

Daarom is er een wit vlak in het schilderij, dat is de leegte. De andere kleuren zijn best vrolijk. Voor anderen draait de wereld gewoon door. En ook jij moet gewoon doorgaan met je leven, hoe moeilijk dat ook is. De kleine zwarte vierkanten geven aan dat je niet altijd alles positief kunt benaderen, hoe graag je dat ook zou willen. Op dat moment voel je niet hetzelfde als andere mensen en sta je een beetje buiten het leven. Dit schilderij blijft dan ook steeds in beweging, de ene keer ben jij het die de leegte voelt, de andere keer is het iemand die je niet kent. Maar iedereen ervaart wel eens een moment van leegte in zijn leven.

Het idee voor dit schilderij is ontstaan toen ik mijn fantasie de vrije loop liet over het thema draaiende kunst. Met dit schilderij wil ik laten zien dat je met een beetje fantasie alles kunt laten draaien. Ik vind de koe een prachtig beest dat ik graag observeer. Het leek me erg leuk om een koe te verwerken in een schilderij, maar dat moest dan niet zomaar een koe zijn. Dat vond ik te eenvoudig. Ik wilde de koe een bijzondere hoofdrol laten spelen in mijn schilderij. Als uitgangspunt heb ik de melk van de koe genomen. Daarvan worden diverse producten gemaakt, zoals boter en slagroom, maar ook milkshake. Bij dat laatste stelde ik mij een dansende koe voor, waardoor haar melk flink door elkaar geschud wordt. Door het schilderij rond te draaien, danst de koe ook echt. En dan wordt haar melk net zo lang geschud totdat ze een kant en klare milkshake geeft.